Commercial diving has started!
Door: Floor Driessen
Blijf op de hoogte en volg Floor
02 April 2017 | Verenigd Koninkrijk, Oban
02-04-2017
1, 2, 3, GO!
Pushing the limits - again. De dag na de vorige blog kwam het HSE commercial diving deel van de opleiding in beeld. We waren tot vorige week zondag opnieuw tot volledig PADI Rescue diver opgeleid, inclusief Emergency First Responder, First Aid at Work en Oxygen Provider. Klaar voor de volgende stap: US Navy tables, Physiology & Physics, maar ook o.a. duikteamtheorie: welke rollen binnen het team dragen welke verantwoordelijkheden en taken; hoe communiceer je m.b.v. lijnen of hard wire comms als solo-taakuitvoerende beroeps onderwater met de topside... We kregen een nieuwe duikuitrusting toegewezen: een self-supplied rigging waarbij een main-tank wordt aangevuld met een 3,5L pony bottle. Je kan er zelf naar overschakelen als je door je lucht heen bent, d.m.v. een switching block, en hebt in die zin dus geen alternatieve luchtvoorzienende buddy meer nodig. Gelukkig hadden we na week 1 de basic engelse duikterminologie al op orde. Er stond een grote rode unit 100m life-line voor me klaar (ik zie mezelf nog staan: ik stond te kijken hoe ik daar mee ging rondzwemmen (in mijn onwetendheid was ik in de veronderstelling dat het een reelfunctie had, maar in fact neem ik alleen het uiteinde mee: een hond gaat ook niet met het handvat van een rollijn aan de haal). Het duurde nog twee dagen voor we er daadwerkelijk mee doken, maar oefenden al vast met het veilig springen van de piers’ edge (2,5m), hoekduiken zonder loodgordel in een droogpak en werd ons de compressor mechanica in hun praktijk laten zien.
Testen van onze mentaliteit
Na een dag theorievan 08:00 tot 18:00 waren we blij dat we vandaag weer buiten mochten spelen. 1 april! - White rabbit -. “It is definitely going to be a wet morning”. Dat hebben we geweten. Nadere details werden ons niet medegedeeld. Om 08:00 werden we in ons droogpak op de pier verwacht. Op hoog tempo werden we (self-sufficiency af!) daar vervolgens aangekleed. Dat wat we in de hele week ervoor zelf hadden geregeld deden nu 1 tot 3 man voor mij: de een dauwde mijn vinnen aan, de ander sjorde mijn volgelaatsmasker vast terwijl rond mijn heupen ook het een en ander werd vastgeklikt. De beschreven wijze is overdreven, maar zo voelde het. Het ging allemaal zo snel, voordat ik het wist hoorde ik ineens “Bail-out check” en kreeg ik geen lucht meer. Uit de theorie herinnerde ik me dat er ergens bij mijn heupen een knop zat, waar ik op moest drukken. Ik haalde een diepe teug (ogelucht) adem. Zo, dit leermomentje is ook weer in mijn heugen gegrift. Ik raapte me zelf bij elkaar en was klaar om erin te springen. Even een kort (10 min) oefenduikje om me het klaren eigen te maken (het wegblazen van water maar ook het compenseren van mijn oren vergt een ander trucje dan bij een normaal masker). Het (on)ding zat volstrekt anders dan het masker die ik in het zwembad had uigeprobeerd. Ik had ruzie met het ‘hulpmiddel’ waarmee ik nu in het water lag: het glas, in vergelijking met mijn eigen masker, stond zó ver van mijn gezicht dat ik door een erker en over een grote zee van water naar buiten moest kijken, omdat hij elke 10 sec weer volstond tot aan mijn ogen. Ik kreeg via mijn lifeline het signaal om naar boven te komen, kreeg instructies voor de ‘echte duik’ en dook (op het drijfvermogen van mijn droogpak, want deze set bestaat enkel uit tuigage) naar de vereiste diepte van 5m voor 40 min. Ik kon een beetje naar links en een beetje naar rechts, en daar hield het op. Ik heb me rotgezocht naar een stukje bodem met beter zicht: maar na 4 keer op en neer zag ik logischerwijs écht geen hand meer voor ogen. Ik werd gek van de herrie van de bellen en voelde mijn kerntemperatuur dalen. Ik heb toen mijn ogen gesloten en met 1 hand mijn masker tegen mijn gezicht gefixeerd en heb zo de laatste 25 minuten afgeteld. Toen ik mijn hoofd boven water stak zag ik de supervisor in een stortbui staan. Gedeelde smart is halve smart ;-). Mijn tank werd gewisseld en ik stond nog geen 7 minuten aan de oppervlakte voor de volgende duik van 40 minuten. Toen ik de pierladder voor de tweede keer beklommen had, werd me gevraagd ‘Toilet?’. “Well, yeah: depends? How long will the next dive last?” “40 mins”. “Okay! I’ll hurry!”. Ze drilden me uit mijn set en ik kreeg een klap op mijn schouder: “Off you go now!”. Al hollend naar het toiletgebouw sjorde ik me uit mijn seals. Bij terugkomst lag Klaudie er al in voor duik 3: niet naar de wc? Gelukkig had ik ondanks het gedoe toegegeven aan mijn volle blaas, want na die derde duik werden we nog twee keer hardhandig voor 40 minuten het koude water ingestuurd. Mag ik dan misschien mijn camera meenemen? Ik vocht inmiddels al niet meer met het masker dus dat ging wel lukken. “Sure! All you have to do is gather your minutes”. Het enkele heremietkreeftje en waaierkokerworm staan er goed op. Klau heeft zich warmgezongen en Sudoku’s gemaakt. Na duik 5 waren we koud tot op het bot, maar kwam de zon erdoor.
Op deze mooie zondag maakten we 3 commercial dives vanaf een platform (een boot). We hadden géén zicht (en door de lifeline nog steeds geen bewegingsvrijheid om ons daar uit te zwemmen). Handje in handje hebben we de hele duik tegen elkaar aan gelegen in afwachting van een lijnsignaal. Verstand op 0 zetten is ook een skill! Er word ons onbeschrijflijk veel ervaring bijgebracht. Ik vind het hier heerlijk en leuk. Unfortunately: one week to go.
1, 2, 3, GO!
Pushing the limits - again. De dag na de vorige blog kwam het HSE commercial diving deel van de opleiding in beeld. We waren tot vorige week zondag opnieuw tot volledig PADI Rescue diver opgeleid, inclusief Emergency First Responder, First Aid at Work en Oxygen Provider. Klaar voor de volgende stap: US Navy tables, Physiology & Physics, maar ook o.a. duikteamtheorie: welke rollen binnen het team dragen welke verantwoordelijkheden en taken; hoe communiceer je m.b.v. lijnen of hard wire comms als solo-taakuitvoerende beroeps onderwater met de topside... We kregen een nieuwe duikuitrusting toegewezen: een self-supplied rigging waarbij een main-tank wordt aangevuld met een 3,5L pony bottle. Je kan er zelf naar overschakelen als je door je lucht heen bent, d.m.v. een switching block, en hebt in die zin dus geen alternatieve luchtvoorzienende buddy meer nodig. Gelukkig hadden we na week 1 de basic engelse duikterminologie al op orde. Er stond een grote rode unit 100m life-line voor me klaar (ik zie mezelf nog staan: ik stond te kijken hoe ik daar mee ging rondzwemmen (in mijn onwetendheid was ik in de veronderstelling dat het een reelfunctie had, maar in fact neem ik alleen het uiteinde mee: een hond gaat ook niet met het handvat van een rollijn aan de haal). Het duurde nog twee dagen voor we er daadwerkelijk mee doken, maar oefenden al vast met het veilig springen van de piers’ edge (2,5m), hoekduiken zonder loodgordel in een droogpak en werd ons de compressor mechanica in hun praktijk laten zien.
Testen van onze mentaliteit
Na een dag theorievan 08:00 tot 18:00 waren we blij dat we vandaag weer buiten mochten spelen. 1 april! - White rabbit -. “It is definitely going to be a wet morning”. Dat hebben we geweten. Nadere details werden ons niet medegedeeld. Om 08:00 werden we in ons droogpak op de pier verwacht. Op hoog tempo werden we (self-sufficiency af!) daar vervolgens aangekleed. Dat wat we in de hele week ervoor zelf hadden geregeld deden nu 1 tot 3 man voor mij: de een dauwde mijn vinnen aan, de ander sjorde mijn volgelaatsmasker vast terwijl rond mijn heupen ook het een en ander werd vastgeklikt. De beschreven wijze is overdreven, maar zo voelde het. Het ging allemaal zo snel, voordat ik het wist hoorde ik ineens “Bail-out check” en kreeg ik geen lucht meer. Uit de theorie herinnerde ik me dat er ergens bij mijn heupen een knop zat, waar ik op moest drukken. Ik haalde een diepe teug (ogelucht) adem. Zo, dit leermomentje is ook weer in mijn heugen gegrift. Ik raapte me zelf bij elkaar en was klaar om erin te springen. Even een kort (10 min) oefenduikje om me het klaren eigen te maken (het wegblazen van water maar ook het compenseren van mijn oren vergt een ander trucje dan bij een normaal masker). Het (on)ding zat volstrekt anders dan het masker die ik in het zwembad had uigeprobeerd. Ik had ruzie met het ‘hulpmiddel’ waarmee ik nu in het water lag: het glas, in vergelijking met mijn eigen masker, stond zó ver van mijn gezicht dat ik door een erker en over een grote zee van water naar buiten moest kijken, omdat hij elke 10 sec weer volstond tot aan mijn ogen. Ik kreeg via mijn lifeline het signaal om naar boven te komen, kreeg instructies voor de ‘echte duik’ en dook (op het drijfvermogen van mijn droogpak, want deze set bestaat enkel uit tuigage) naar de vereiste diepte van 5m voor 40 min. Ik kon een beetje naar links en een beetje naar rechts, en daar hield het op. Ik heb me rotgezocht naar een stukje bodem met beter zicht: maar na 4 keer op en neer zag ik logischerwijs écht geen hand meer voor ogen. Ik werd gek van de herrie van de bellen en voelde mijn kerntemperatuur dalen. Ik heb toen mijn ogen gesloten en met 1 hand mijn masker tegen mijn gezicht gefixeerd en heb zo de laatste 25 minuten afgeteld. Toen ik mijn hoofd boven water stak zag ik de supervisor in een stortbui staan. Gedeelde smart is halve smart ;-). Mijn tank werd gewisseld en ik stond nog geen 7 minuten aan de oppervlakte voor de volgende duik van 40 minuten. Toen ik de pierladder voor de tweede keer beklommen had, werd me gevraagd ‘Toilet?’. “Well, yeah: depends? How long will the next dive last?” “40 mins”. “Okay! I’ll hurry!”. Ze drilden me uit mijn set en ik kreeg een klap op mijn schouder: “Off you go now!”. Al hollend naar het toiletgebouw sjorde ik me uit mijn seals. Bij terugkomst lag Klaudie er al in voor duik 3: niet naar de wc? Gelukkig had ik ondanks het gedoe toegegeven aan mijn volle blaas, want na die derde duik werden we nog twee keer hardhandig voor 40 minuten het koude water ingestuurd. Mag ik dan misschien mijn camera meenemen? Ik vocht inmiddels al niet meer met het masker dus dat ging wel lukken. “Sure! All you have to do is gather your minutes”. Het enkele heremietkreeftje en waaierkokerworm staan er goed op. Klau heeft zich warmgezongen en Sudoku’s gemaakt. Na duik 5 waren we koud tot op het bot, maar kwam de zon erdoor.
Op deze mooie zondag maakten we 3 commercial dives vanaf een platform (een boot). We hadden géén zicht (en door de lifeline nog steeds geen bewegingsvrijheid om ons daar uit te zwemmen). Handje in handje hebben we de hele duik tegen elkaar aan gelegen in afwachting van een lijnsignaal. Verstand op 0 zetten is ook een skill! Er word ons onbeschrijflijk veel ervaring bijgebracht. Ik vind het hier heerlijk en leuk. Unfortunately: one week to go.
-
02 April 2017 - 22:45
Frank:
WOW! Je bent pas beroepsduiker als je onvoorwaardelijk de leiding volgt , je emoties kunt bevriezen , eelt hebt op je ziel en een slot op je lippen.
Straks een weekje opwarmen en uitslapen?
Respect voor wat jullie presteren! Hou vol !! -
02 April 2017 - 22:45
Frank:
WOW! Je bent pas beroepsduiker als je onvoorwaardelijk de leiding volgt , je emoties kunt bevriezen , eelt hebt op je ziel en een slot op je lippen.
Straks een weekje opwarmen en uitslapen?
Respect voor wat jullie presteren! Hou vol !! -
03 April 2017 - 09:29
Ria:
Lieve Floor ik kan maar 1 ding zeggen en dat is "petje af"
Jullie gaan al weer aftellen!! Veel succes nog die laatste dagen.
Liefs Ria -
03 April 2017 - 11:26
Martijn:
Jeetje mina wat leren jullie een hoop! Echt alle facetten worden aangestipt of beter gezegd: erin gestampt...! Ik kan straks een hoop van je leren, leuk! ;-)
Ik ben blij dat je het zo heerlijk en leuk vindt! Dan vliegt de tijd (hoewel al duidelijk was dat jullie tijd tekort komen) en heb je ook plezier in de opleiding. Dat is zeker belangrijk bij een opleiding in dit tempo en van dit niveau. Gelukkig heb je tussendoor ook wat tijd gemaakt om iedereen thuis op de hoogte te houden!
Wel ben ik blij wanneer je weer veilig thuis bent! Nog een weekje inderdaad. Heel veel succes met 'de laatste 'lood(zware duik)jes'. Liefs van mij! -
03 April 2017 - 11:27
Martijn:
Stoere foto's trouwens! Dat masker is wel iets anders dan waar je mee hebt geoefend voor vertrek! Ik snap nu je opmerking over het klaren e.d. ook beter. xxx -
03 April 2017 - 11:34
Gerry:
Wauw: Weet je zeker dat dit een opleiding beroepsduiken is en geen training voor het Franse legioen van strijders. (Legion d'Honneurs of iets) Snorkelen is al een opgaaf voor mij, dus heel veel respect voor jullie. :)
Liefs Gerry -
03 April 2017 - 13:03
Martijn D:
Geen spat veranderd daar... Volgens mij zijn jullie goed bezig om te laten zien wat Dutch superbabes kunnen. Misschien vindt je nog een snotolf?
Groeten aan Neil, en succes, grz! -
03 April 2017 - 17:43
Hans:
5 duiken van 40 minuten achter elkaar, een top prestatie. Wat zullen jullie straks slapen op de boot terug. Je mag wel niet vergeten uit te stappen in IJmuiden. Na 8 uur gaat de boot weer richting Schotland.
Nog even volhouden!!
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
