Laos met Maud
Blijf op de hoogte en volg Floor
27 Februari 2016 | Vietnam, Xóm Trong
Mijn geplande route: Thailand - Cambodja - Vietnam - Laos heb ik omgegooid toen ik besloot in Cambodja ook naar het oosten te gaan en vervolgens zo noordelijk uitkwam dat ik maar eerst Laos ging bekijken, om 'backtracking' te voorkomen.
Zodoende ging ik op 13/02 van Cambodja naar Laos:
Een bijzondere grensovergang waarbij ik eerst een Cambodja-VISA bleek te hebben aangeschaft, dus daar had ik er toen twee van in mij paspoort...(emotioneel gezien was ik op dat moment te labiel voor dit soort geintjes), maar niemand kon me vertellen waar ik een Laos-VISA kon kopen. De mannen in serieuze pakjes konden alleen lachen bij de grenspost... Uiteindelijk kwam ik toch gewoon weer mijn busgenootjes tegen en arriveerden we na een halve dag in Don Det (1 van de 4000 islands, zuid-Laos). Er was een onafstotelijke Amerikaan die een Franse meid en mij bleef volgen om een kamer met ons te delen, maar wij besloten unaniem dat wij voor de betere optie te gaan: dit met z'n tweeën te doen. Dit bleef mijn reismaatje tot op vandaag :-)
14/02: relaxen op het eiland Don Det.
Op Valentijnsdag ben ik wakker geworden naast de Franse Maud onder een klamboe ;-). Dat is weer eens wat anders, maar heeft toch z'n gebreken. We huurden een fiets en reden het eiland rond, hebben wat op het kleine strandje gehangen (ondanks dat Maud bang was voor tapeworms ging ook zij af en toe het water in om af te koelen) en er was een moeilijke connectie met Nederland ivm de verbinding (dit bleef helaas voor de rest van de week zo, terwijl ik contact best wel kon gebruiken in deze (opa)periode van mijn reis, maar ik zal het niet voor elke dag herhalen in dit verslag).
15/02 (maandag) - 16/02: lange/zware busreis naar de hoofdstad - begrafenis opa
Via Don Det reisden we naar Pakse (als tussenstop) waar we op zoek gingen naar een postkantoor voor mijn kaartjes; we hadden te weinig tijd om watervallen te bezoeken) en namen we de nachtbus naar Vientianne (totaal 19h). Ik was gebroken maar we hebben die dag wel een rondje door de stad gelopen voor wat tempels en hoogtepunten. Smiddags rond begrafenistijd heb ik met een glas melk bij een schaakbord gezeten, als een soort van stil leven, en af en toe wat van me afgeschreven. Memorabel.
17/02: Vang Vieng.
Met gevaar voor ons leven door de rijstijl van de chauffeur reisden we met o.a. een sterke, desondanks daarom bange, Canadees in een busje langs schitterend landschap en kleine dorpjes naar het midden van noord Laos, waar we een 5 persoonskamer deelden met z'n drieën. Een eerder reismaatje van Maud, een vriendelijke sterke grote brede teddybeer, was hier ook en met z'n vieren hebben we veel gelachen, pas gegeten om 21:30 en na een lange leuke avond dansen ben ik om 04:00 weer veilig naar ons eigen guesthouse gebracht...;-)
18/02: 'Tubing'.
Na een trage start van de dag hebben we het welbekende tubing (in een zwemband over de rivier) gereserveerd met z'n vieren. Het gaat er eigenlijk om dat je van barretje naar barretje drijft, maar er waren maar 2 barretjes open, het water was erg koud (of ik was moe) en de dronken sfeer beviel mij totaal niet. Ik heb me vermaakt door naar mensen te kijken die de modder tot diep achter hun oogbol probeerden weg te spoelen nadat ze nietsvermoedend ook mee bleken te doen aan het modderpoelgevecht (...). Ik nam een lekker bramen-vruchtensapje, en ze vonden me niet eens saai(!) :-). Savonds hebben we met z'n vieren Koreaans ge-meat grilled, maar de Canadees was zo ergerlijk dronken dat de sfeer ook om te snijden was.
19/02 - 20/02: klein uitstapje per scooter.
Maud heeft scooter leren rijden tijdens haar reis en nu huurden we er samen een om naar een, door een vriend van haar, aangeraden guesthouse te gaan, 50km boven Vang Vieng. Ze was te onzeker achter het stuur voor mij om er relaxed achterop te zitten maar we hebben het gehaald, daar een prachtige wandeling gemaakt over de dorre maar toch mooie rijstvelden en door een riviertje, en savonds om 20:00 lagen we al voor Pampus in een donkere koude bungalowkamer. De volgende dag terug gevreesd door dat zelfde unieke limestonegebergte en weer met een bus tot in de avond naar Luang Prabang gereisd, blijkbaar te noordelijk voor de zon om de stad op te warmen ;-) want veel van de dagen hier hadden we het voornamelijk koud. Eindelijk weer gekletst met Tijn!
21/02: tempelwandeling door Luang Prabang.
Luang Prabang is een hele 'warme' peaceful stad qua sfeer, Frans koloniaal met bloemetjes aan de balkonnetjes en azuurblauw of lief-oranje geverfde raam-deurtjes, witte panden, veel weef-activiteiten en dus voor oma indrukwekkende winkeltjes die ik met een vol hart bekeken heb. Savonds liepen en aten we op de nightmarket, waar ze o.a die mooie geweven shawls, maar ook olifanten (onder)broeken, geverfde papierlampjes of geknipte kunstwerk-postkaarten verkochten (allemaal verkopen ze exact hetzelfde, zoals in de rest van Azië). Echt een hele prettige stad. Maud zal er alleen geen streetfood meer eten ;-)...
22/02 (maandag) - 23/02 unieke (en échte) homestay incl. blessing!
Gisteren waren Maud en ik aan de kade van de Mekong door een welvarende Fransman van ongeveer 55 gevraagd of we met hem en zijn bij elkaar geraapte crew mee wilden voor een vaartocht over de mekong, terwijl hij daar opnames zou gaan maken voor zijn film. Evt zouden we daar ook blijven slapen, dus die spullen hadden we vast mee. Het was leuk om ze bezig te zien met historische geografische meetapparatuur in witte originele overhempies. We arriveerden na 2 uur varen in een dorp van huishutten, van de 'Hmong people', zomaar ergens langs de mekong. Er stond een schaal met oranje bloemen klaar in het huis van de Fransman zijn gastheer en die schaal werd in de daaropvolgende tien minuten door steeds meer villagers versierd of aangekleed met voedseloffers en wierook. Wij (6 toeristen: 5 Fransen en ik) werden gezegend en daarbij toegesproken door de chief. Vervolgens namen alle 25 inwoners een bloem met daaraan al witte katoenen draadjes geknoopt en stortten ze zich op ons: al biddend een van die draadjes om onze armen te knopen. Op een gegeven moment had ik 4 'aanbidders' tegelijk en in totaal heb ik nu 17 bandjes om. Het was fascinerend en zelfs een beetje eng, die mensen deelden hun hart, maar ook 'huis en haard' met ons. De ceremonie werd afgesloten met een flinke maaltijd, terwijl niemand Engels sprak, en een enkeling half Frans. Smiddags bezochten we per boot nog een ander dorp, nog traditioneler wat betreft hout-stro-bamboe huisjes en kinderen speelden half aangekleed met een oude fietsband en een stok. Of hadden lol door elkaar op te tillen. Het was heel duidelijk dat zij ons interessanter vonden dan wij hen... We sliepen in de woonkamer van twee moeders die een roze vrouwenbed voor Maud en mij, en een blauw mannenbed hadden opgemaakt onder twee van elkaar gescheiden klamboes. Te vroeg gewekt door de haan de volgende ochtend, zoals dat hoort op dit soort plekken, en vervolgens met een van de Fransen een 'echte' wandeling gemaakt en mensen ontmoet in dit dorp terwijl de rest ging filmen. Savonds met z'n tweeën ons buikje rond gegeten in het door Maarten aangeprezen restaurant in luang prabang en vervolgens in de Utopia bar, waar de filmploeg elkaar nog allemaal gedag zouden zeggen, ontdekt dat de filmende, inmiddels aangeschoten, Fransman méér van me wilde en toen gingen we (gauw) terug naar onze slaapzaal aan de andere kant van de stad.
24/02: buddhabeeldjes in een grot.
In een, met gisteren vergeleken, karig bootje (D.w.z. we werden nat van regen en golven) naar de Pak Ou cave, wat ons zwaar tegenviel, maar onderweg stopten we nog in de whiskey village, waar ik voornamelijk naar weefsters heb zitten kijken en een handdoekje heb gekocht omdat ik mijn kleine ben vergeten in Vientiane. Smiddags opgewarmd met warme choco en gewoon eens niks gedaan; gezellig geborreld met een zakkie chips, terwijl we keken hoe de nightmarket werd opgebouwd.
25/02: de mooiste waterval in mijn leven!
Het was nog kouder dan gisteren, maar omdat we zo vroeg waren opgestaan waren we bijna de enigen bij de waterval (30km buiten Luang Prabang per tuktuk). Adembenemend!! Zó blauw heb ik watervalwater nog nooit gezien, behalve op foto's. Niet alles word dus gefotoshopt, concludeerden wij. Hij had verschillende verdiepingen met zwemgelegenheidjes (als je zou willen), de route langs de stroom was lang en lag in schitterende jungle omgeving.. Het hoogtepunt was aan het eind, letterlijk: 60m (die we nog beklommen hebben en waar onze eerste woordenwisseling plaatsvond omdat ik deed wat ik wilde en zij niet wat zij wilde ;-), goed he?). Kuang Si waterfall, Google maar! Laos afgesloten met een traditional lao massage, wederom bedankt Rob en Lida!
En toen begonnen we smiddags aan onze reis van Luang Prabang naar Hanoi, van 26h. Ik werd zo ongeveer de bus in geduwd door het onvriendelijke volk waar ik nog niet direct over wil oordelen, maar ik heb deze dag nog geen glimlach gezien. In de bus had ik mooi even de tijd voor deze blog. Het was een vermoeiende tocht over een hobbelige weg door de slingerbergen: elke keer als je denkt 'ja, nu lig ik weer lekker' word je daar zonder pardon uitgeslingerd. Bij binnenkomst in Vietnam om 08:00 overheerste na lange tijd weer letters op gebouwen die ik kende, alleen dan met kronkeltjes en streepjes erbij. Wel gebruiken ze schreeuwende hoofdletters die je vaak in verschillend gekleurde ledlampjes tegemoet schijnen. Geen houten bouwwerkjes meer, maar stevige statige huiskasteeltjes. Het getoeter op de grote weg, soms wel 20 aanhoudende seconden (ik kon geregeld vaak tellen), is waarschijnlijk wat de onopgemerkte stilte en rust gaf in Laos. We verblijven nu in een schone slaapzaal voor 4 in hieperdepiep Hanoi, noord Vietnam. Ik heb nog geen plannen behalve het kopen van een lonely planet om plannen te maken :-).
-----
Laos betaalt met kip: 8000 is een euro. We hebben voornamelijk in dorms geslapen (10 tot 14 personen) en betaalden gemiddeld 45.000 kippen. Wij zochten eetgelegenheden waar we gemiddeld 40.000 kwijt waren incl een gedeelde big 'beerlao'. Dat was het goedkoopste als je niet op de markt diarree wilde oplopen, zoals Maud die ene avond.
Eten: sticky rice, baguette (ik koos continu die met avocado), sticky rice, crêpe mango-nutella (als toetje van de baguette lunch), mango-passion fruit shake, sticky rice. En sticky rice met suiker als ik niet alleen niet wist wát ik zou eten maar ook als het er nog eens echt niet ok uit zag.
Sfeer: het landschap is magisch en dit heft de ongezellige serieuze sfeer van de bevolking op. Zeker na Cambodja valt je de vriendelijkheid van de mensen tegen. In het noorden reis je continu door Limestone gebergten met (droogseizoen gekleurde) rijstvelden ertussen of jungle heuvels met kleine beton-houten dorpjes waar ineens een vrouwtje tussen staat die dan iets onherkenbaars verkoopt. Heerlijk! Laos heeft sierlijkere letters dan in Cambodja en het verkeer is uitermate rustig (op die ene tocht na), geen getoeter en geduld, als ze je vragen of je een tuktuk nodig hebt zijn ze eigenlijk niet geïnteresseerd in het antwoord. Noord Laos was duidelijk groener dan Cambodja.
Hoogtepunt: de mekong-boottour van de filmende Fransman (die nog een beetje meer moet oefenen met zijn nieuwe apparaat) waardoor we in twee totaal toeristenvreemde villages kwamen.
Tegenvaller: de gibbon experience in Huay Xai was volgeboekt en heb ik dus overgeslagen, terwijl ik daar echt naar uitkeek.
-----
Zodoende ging ik op 13/02 van Cambodja naar Laos:
Een bijzondere grensovergang waarbij ik eerst een Cambodja-VISA bleek te hebben aangeschaft, dus daar had ik er toen twee van in mij paspoort...(emotioneel gezien was ik op dat moment te labiel voor dit soort geintjes), maar niemand kon me vertellen waar ik een Laos-VISA kon kopen. De mannen in serieuze pakjes konden alleen lachen bij de grenspost... Uiteindelijk kwam ik toch gewoon weer mijn busgenootjes tegen en arriveerden we na een halve dag in Don Det (1 van de 4000 islands, zuid-Laos). Er was een onafstotelijke Amerikaan die een Franse meid en mij bleef volgen om een kamer met ons te delen, maar wij besloten unaniem dat wij voor de betere optie te gaan: dit met z'n tweeën te doen. Dit bleef mijn reismaatje tot op vandaag :-)
14/02: relaxen op het eiland Don Det.
Op Valentijnsdag ben ik wakker geworden naast de Franse Maud onder een klamboe ;-). Dat is weer eens wat anders, maar heeft toch z'n gebreken. We huurden een fiets en reden het eiland rond, hebben wat op het kleine strandje gehangen (ondanks dat Maud bang was voor tapeworms ging ook zij af en toe het water in om af te koelen) en er was een moeilijke connectie met Nederland ivm de verbinding (dit bleef helaas voor de rest van de week zo, terwijl ik contact best wel kon gebruiken in deze (opa)periode van mijn reis, maar ik zal het niet voor elke dag herhalen in dit verslag).
15/02 (maandag) - 16/02: lange/zware busreis naar de hoofdstad - begrafenis opa
Via Don Det reisden we naar Pakse (als tussenstop) waar we op zoek gingen naar een postkantoor voor mijn kaartjes; we hadden te weinig tijd om watervallen te bezoeken) en namen we de nachtbus naar Vientianne (totaal 19h). Ik was gebroken maar we hebben die dag wel een rondje door de stad gelopen voor wat tempels en hoogtepunten. Smiddags rond begrafenistijd heb ik met een glas melk bij een schaakbord gezeten, als een soort van stil leven, en af en toe wat van me afgeschreven. Memorabel.
17/02: Vang Vieng.
Met gevaar voor ons leven door de rijstijl van de chauffeur reisden we met o.a. een sterke, desondanks daarom bange, Canadees in een busje langs schitterend landschap en kleine dorpjes naar het midden van noord Laos, waar we een 5 persoonskamer deelden met z'n drieën. Een eerder reismaatje van Maud, een vriendelijke sterke grote brede teddybeer, was hier ook en met z'n vieren hebben we veel gelachen, pas gegeten om 21:30 en na een lange leuke avond dansen ben ik om 04:00 weer veilig naar ons eigen guesthouse gebracht...;-)
18/02: 'Tubing'.
Na een trage start van de dag hebben we het welbekende tubing (in een zwemband over de rivier) gereserveerd met z'n vieren. Het gaat er eigenlijk om dat je van barretje naar barretje drijft, maar er waren maar 2 barretjes open, het water was erg koud (of ik was moe) en de dronken sfeer beviel mij totaal niet. Ik heb me vermaakt door naar mensen te kijken die de modder tot diep achter hun oogbol probeerden weg te spoelen nadat ze nietsvermoedend ook mee bleken te doen aan het modderpoelgevecht (...). Ik nam een lekker bramen-vruchtensapje, en ze vonden me niet eens saai(!) :-). Savonds hebben we met z'n vieren Koreaans ge-meat grilled, maar de Canadees was zo ergerlijk dronken dat de sfeer ook om te snijden was.
19/02 - 20/02: klein uitstapje per scooter.
Maud heeft scooter leren rijden tijdens haar reis en nu huurden we er samen een om naar een, door een vriend van haar, aangeraden guesthouse te gaan, 50km boven Vang Vieng. Ze was te onzeker achter het stuur voor mij om er relaxed achterop te zitten maar we hebben het gehaald, daar een prachtige wandeling gemaakt over de dorre maar toch mooie rijstvelden en door een riviertje, en savonds om 20:00 lagen we al voor Pampus in een donkere koude bungalowkamer. De volgende dag terug gevreesd door dat zelfde unieke limestonegebergte en weer met een bus tot in de avond naar Luang Prabang gereisd, blijkbaar te noordelijk voor de zon om de stad op te warmen ;-) want veel van de dagen hier hadden we het voornamelijk koud. Eindelijk weer gekletst met Tijn!
21/02: tempelwandeling door Luang Prabang.
Luang Prabang is een hele 'warme' peaceful stad qua sfeer, Frans koloniaal met bloemetjes aan de balkonnetjes en azuurblauw of lief-oranje geverfde raam-deurtjes, witte panden, veel weef-activiteiten en dus voor oma indrukwekkende winkeltjes die ik met een vol hart bekeken heb. Savonds liepen en aten we op de nightmarket, waar ze o.a die mooie geweven shawls, maar ook olifanten (onder)broeken, geverfde papierlampjes of geknipte kunstwerk-postkaarten verkochten (allemaal verkopen ze exact hetzelfde, zoals in de rest van Azië). Echt een hele prettige stad. Maud zal er alleen geen streetfood meer eten ;-)...
22/02 (maandag) - 23/02 unieke (en échte) homestay incl. blessing!
Gisteren waren Maud en ik aan de kade van de Mekong door een welvarende Fransman van ongeveer 55 gevraagd of we met hem en zijn bij elkaar geraapte crew mee wilden voor een vaartocht over de mekong, terwijl hij daar opnames zou gaan maken voor zijn film. Evt zouden we daar ook blijven slapen, dus die spullen hadden we vast mee. Het was leuk om ze bezig te zien met historische geografische meetapparatuur in witte originele overhempies. We arriveerden na 2 uur varen in een dorp van huishutten, van de 'Hmong people', zomaar ergens langs de mekong. Er stond een schaal met oranje bloemen klaar in het huis van de Fransman zijn gastheer en die schaal werd in de daaropvolgende tien minuten door steeds meer villagers versierd of aangekleed met voedseloffers en wierook. Wij (6 toeristen: 5 Fransen en ik) werden gezegend en daarbij toegesproken door de chief. Vervolgens namen alle 25 inwoners een bloem met daaraan al witte katoenen draadjes geknoopt en stortten ze zich op ons: al biddend een van die draadjes om onze armen te knopen. Op een gegeven moment had ik 4 'aanbidders' tegelijk en in totaal heb ik nu 17 bandjes om. Het was fascinerend en zelfs een beetje eng, die mensen deelden hun hart, maar ook 'huis en haard' met ons. De ceremonie werd afgesloten met een flinke maaltijd, terwijl niemand Engels sprak, en een enkeling half Frans. Smiddags bezochten we per boot nog een ander dorp, nog traditioneler wat betreft hout-stro-bamboe huisjes en kinderen speelden half aangekleed met een oude fietsband en een stok. Of hadden lol door elkaar op te tillen. Het was heel duidelijk dat zij ons interessanter vonden dan wij hen... We sliepen in de woonkamer van twee moeders die een roze vrouwenbed voor Maud en mij, en een blauw mannenbed hadden opgemaakt onder twee van elkaar gescheiden klamboes. Te vroeg gewekt door de haan de volgende ochtend, zoals dat hoort op dit soort plekken, en vervolgens met een van de Fransen een 'echte' wandeling gemaakt en mensen ontmoet in dit dorp terwijl de rest ging filmen. Savonds met z'n tweeën ons buikje rond gegeten in het door Maarten aangeprezen restaurant in luang prabang en vervolgens in de Utopia bar, waar de filmploeg elkaar nog allemaal gedag zouden zeggen, ontdekt dat de filmende, inmiddels aangeschoten, Fransman méér van me wilde en toen gingen we (gauw) terug naar onze slaapzaal aan de andere kant van de stad.
24/02: buddhabeeldjes in een grot.
In een, met gisteren vergeleken, karig bootje (D.w.z. we werden nat van regen en golven) naar de Pak Ou cave, wat ons zwaar tegenviel, maar onderweg stopten we nog in de whiskey village, waar ik voornamelijk naar weefsters heb zitten kijken en een handdoekje heb gekocht omdat ik mijn kleine ben vergeten in Vientiane. Smiddags opgewarmd met warme choco en gewoon eens niks gedaan; gezellig geborreld met een zakkie chips, terwijl we keken hoe de nightmarket werd opgebouwd.
25/02: de mooiste waterval in mijn leven!
Het was nog kouder dan gisteren, maar omdat we zo vroeg waren opgestaan waren we bijna de enigen bij de waterval (30km buiten Luang Prabang per tuktuk). Adembenemend!! Zó blauw heb ik watervalwater nog nooit gezien, behalve op foto's. Niet alles word dus gefotoshopt, concludeerden wij. Hij had verschillende verdiepingen met zwemgelegenheidjes (als je zou willen), de route langs de stroom was lang en lag in schitterende jungle omgeving.. Het hoogtepunt was aan het eind, letterlijk: 60m (die we nog beklommen hebben en waar onze eerste woordenwisseling plaatsvond omdat ik deed wat ik wilde en zij niet wat zij wilde ;-), goed he?). Kuang Si waterfall, Google maar! Laos afgesloten met een traditional lao massage, wederom bedankt Rob en Lida!
En toen begonnen we smiddags aan onze reis van Luang Prabang naar Hanoi, van 26h. Ik werd zo ongeveer de bus in geduwd door het onvriendelijke volk waar ik nog niet direct over wil oordelen, maar ik heb deze dag nog geen glimlach gezien. In de bus had ik mooi even de tijd voor deze blog. Het was een vermoeiende tocht over een hobbelige weg door de slingerbergen: elke keer als je denkt 'ja, nu lig ik weer lekker' word je daar zonder pardon uitgeslingerd. Bij binnenkomst in Vietnam om 08:00 overheerste na lange tijd weer letters op gebouwen die ik kende, alleen dan met kronkeltjes en streepjes erbij. Wel gebruiken ze schreeuwende hoofdletters die je vaak in verschillend gekleurde ledlampjes tegemoet schijnen. Geen houten bouwwerkjes meer, maar stevige statige huiskasteeltjes. Het getoeter op de grote weg, soms wel 20 aanhoudende seconden (ik kon geregeld vaak tellen), is waarschijnlijk wat de onopgemerkte stilte en rust gaf in Laos. We verblijven nu in een schone slaapzaal voor 4 in hieperdepiep Hanoi, noord Vietnam. Ik heb nog geen plannen behalve het kopen van een lonely planet om plannen te maken :-).
-----
Laos betaalt met kip: 8000 is een euro. We hebben voornamelijk in dorms geslapen (10 tot 14 personen) en betaalden gemiddeld 45.000 kippen. Wij zochten eetgelegenheden waar we gemiddeld 40.000 kwijt waren incl een gedeelde big 'beerlao'. Dat was het goedkoopste als je niet op de markt diarree wilde oplopen, zoals Maud die ene avond.
Eten: sticky rice, baguette (ik koos continu die met avocado), sticky rice, crêpe mango-nutella (als toetje van de baguette lunch), mango-passion fruit shake, sticky rice. En sticky rice met suiker als ik niet alleen niet wist wát ik zou eten maar ook als het er nog eens echt niet ok uit zag.
Sfeer: het landschap is magisch en dit heft de ongezellige serieuze sfeer van de bevolking op. Zeker na Cambodja valt je de vriendelijkheid van de mensen tegen. In het noorden reis je continu door Limestone gebergten met (droogseizoen gekleurde) rijstvelden ertussen of jungle heuvels met kleine beton-houten dorpjes waar ineens een vrouwtje tussen staat die dan iets onherkenbaars verkoopt. Heerlijk! Laos heeft sierlijkere letters dan in Cambodja en het verkeer is uitermate rustig (op die ene tocht na), geen getoeter en geduld, als ze je vragen of je een tuktuk nodig hebt zijn ze eigenlijk niet geïnteresseerd in het antwoord. Noord Laos was duidelijk groener dan Cambodja.
Hoogtepunt: de mekong-boottour van de filmende Fransman (die nog een beetje meer moet oefenen met zijn nieuwe apparaat) waardoor we in twee totaal toeristenvreemde villages kwamen.
Tegenvaller: de gibbon experience in Huay Xai was volgeboekt en heb ik dus overgeslagen, terwijl ik daar echt naar uitkeek.
-----
-
27 Februari 2016 - 17:22
Frank:
WOW, een puur avontuur vol hoogtepunten. Wat ben je mooi met je emoties omgegaan en je wat heb je moedig de draad weer opgepakt. Je reisverslag blijft maar boeiend en spannend. Nu Vietnam ontdekken. Ik reis weer met je mee. -
27 Februari 2016 - 17:33
Yvonne :
Wat een verhalen heb je weer te vertellen. Leuk om te lezen
Ik mis wel de fotos van de waterfall hoor. Al heb ik ze natuurlijk al gezien, maar dat is iets om met iedereen te delen.... echt zo mooi. Veel plezier met reizen en tot je volgende verslag... en ow wakker worden naast Maud op Valentine's day is weer eens wat anders :D xxx -
27 Februari 2016 - 17:54
Brenda:
Floor! LEUK leuk leuk:)
Je hebt niet stil gezeten, leuke avonturen. En fijn dat je de tijd genomen hebt/neemt om je Opa te verwerken. Sterkte meisje!
Ik herken zoveel! Van de hobbelige wegen, naar het achterop de motor magische landschap beleven, tot de prachtig blauwe watervallen en onvriendelijke Laos volk (vond ik echt stom!). Daardoor kan ik je verhalen met nog meer plezier lezen:) Echt onwijs leuk wat je allemaal meemaakt.
OHHHH en geniet van Vietnam!!! Mijn favoriet. Uiteraard lekker doen wat op je pad komt en overal van genieten. Maar nu je toch in Noord Vietnam bent kan ik je echt een meerdaagsetocht naar Noord-Vietnam (Sapa) aanraden, wat is het daar prachtig! schoon! Groen! en.... rustig!! Geen getoeter;)
Maak er wat moois van. Kijk uit naar je volgende blog:) -
27 Februari 2016 - 18:12
Margot:
Floortje wat een heerlijke blog weer om te lezen!! Je maakt wat mee echt bijzonder!
Veel plezier weer en kijk alweer uit naar je volgende blog! Xx -
27 Februari 2016 - 23:36
Ollie:
Hi Floor
Weer een leuk verhaal geworden. Je krijgt zo wel een spoedcursus Frans hé -
28 Februari 2016 - 11:05
Linda:
Geweldig, zo veel als jij meemaakt! Wat een mooie ervaring. xxx -
28 Februari 2016 - 11:51
Ria:
Lieve Floor
Wat een verhaal!! Wat maak je bijzondere dingen mee. Ik kan mij voorstellen dat de trip met de camera ploeg super was. Op plaatsen komen waar toeristen eigenlijk bijna nooit komen is de mooiste ervaring :)
Nu Vietnam!!! xx
-
28 Februari 2016 - 17:03
Martijn:
Hey lieverd, heb ik gisteravond in de auto jouw verslag zitten lezen, vergeet ik vandaag gewoon helemaal om te reageren....
Wat een mooi verslag heb je er weer van gemaakt. En weer lekker uitgebreid, zo ken ik je weer :-) Je beleefd mooie dingen en doet veel. Ik ben blij dat je je zo vermaakt. En hopelijk heeft Vietnam beter internet om te skypen, want dat was in Laos niet veel ;-).
Hopelijk heb je in Vietnam ook een mooie tijd, met net zulke mooie belevenissen als in Laos. Heel veel plezier! Veel liefs, Martijn -
29 Februari 2016 - 07:14
Roos:
Hoi Floor, wat een lang reisverslag dit keer. Met plezier gelezen. Nu op naar Vietnam. Wie weet wat je daar allemaal weer beleefd.
Groetjes Roos -
29 Februari 2016 - 08:15
Karine:
Hi Floortje,
Wat een avonturen ! Ik had je erg leuke foto op FB al gezien natuurlijk, maar nu het verhaal erachter pas gelezen. Ik kijk uit naar het volgende verslag.
Een hele dikke knuf,
K. -
29 Februari 2016 - 17:20
Maarten:
Heerlijk om te lezen!! Ga zo door, en blijf die (soms aangeschoten en/of oude) mannen die wat van je willen maar goed van je afslaan! ;) Nu al zin in je volgende blog. Liefs! -
01 Maart 2016 - 09:55
Lodewijk:
Weer een hoop gezien en beleefd daar. Grappig dat verschil tussen volken en landen. -
02 Maart 2016 - 18:06
Hans Sp.:
Hoi Floor,
een beetje laat, sorry.
Wanneer ik dat allemaal zo lees, besef ik dat wij eigenlijk ook nog eens die kant op moeten.
Leuk verhaal en mooie avonturen.
Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
